وقـتی که آسمـان نجــف پر ستــاره شد            بر قبــر نــوح بُهت زده در نظـاره شد

آدم بـرای دیــدن حیــدر شتــاب داشت            تابوت روی دوش ملائک ســواره شد

این مصطفی است منتظر روی مرتضی            کــز اشتـیــاق؛ دیــدۀ او پُـر ستـاره شد

قـبــری که بود بــستــر آمــادۀ عــلــی            ظاهر به یـار فاطمه با یک اشــاره شد

این فــاطـمه است دیــدن دلــدار آمــده            آغــاز زنــدگــانی زهــرا دوبــاره شـد

اینک رسیــد لحظــۀ حســاس انتـظــار            نبض زمین و قلب زمان پر شماره شد

با هم شکـافِ پهلو و سر حرف میزنند            دیگــر زمان گــفـتگــوی استعــاره شد

پهلــو شکسته یــاور قلب شکسته است            دیــدار یار پـرده ای از سوگــواره شد

دستی ز قبــر آمد و دست خــدا گرفت            پنهان به خاک پیکر سلطان چــاره شد

می گـفت با علــی دل شب نــالۀ حسن            برگرد کز زمین و زمان راه چـاره شد

این بار دوم است «جگر پاره» می شود            قلبی که قبل رحلت خود پاره پـاره شد